روز دوشنبه، ۲۶ اکتبر ۲۰۲۰ عزیزترین استاد ما استاد اعظم چینگ های بخشی از وقت با ارزش خود از اعتکاف فشرده مدیتیشن را کنار گذاشتند تا با کارکنان سوپریم مستر تلویزیون صحبت کنند. درطی کنفرانس، نگرانی ادامه دار بخاطر پاندمی کووید-۱۹ ابراز شد و استاد چند راه حل طولانی مدت دیگر پیشنهاد کردند، تا به جامعه کمک شود خود را در این شرایط بحرانی وقف دهند.
اگر مردم به توصیه ها پایبند باشند... مثلا اگر بیرون میروید، توصیه میکنم صورتتان را با حفاظ بپوشانید. (بله، استاد.) ماسک بپوشید، (بله.) یا عینک و ماسک و حفاظ صورت بپوشید و بعد کلاه و لباس یکسره که شما را تماماً محافظت کند. (بله.) تا جایی که میتوانید از خودتان محافظت کنید، به صورتتان دست نزنید تا اینکه به خانه بروید و دستانتان را بشویید، و وقتی به خانه رسیدید، لباسهای را تمیز کنید و بشویید... و اینگونه مردم میتوانند بیرون بروند و به کارشان ادامه دهند. آنها واقعا احتیاج نیست که در‌خانه حبس شوند. (بله، استاد.)
زیرا در خانه حبس شدن برای همه افسرده کننده است. (بله.) چرا برای بچه ها لباسهای جدید درست نمیکنند؟ مثل لباسهای فضانوردان. یا لباسهایی که پرستاران و دکترها در بخش ویژه جراحی های مسری می پوشند. (بله، استاد.) آنها یک چیزی مانند کلاه می پوشند (بله.) با چیزی از جنس شفاف در قسمت جلو، مانند شیشه یا پلاستیک که امکان دیدن به آنها میدهد. (بله.) ولی همه چیزهای دیگر سر و شانه ها همه پوشیده شده اند. آنها لباسهای محافظتی میپوشند، و دستکشهای جراحی می پوشند و جوراب و کفش می پوشند. (بله.) بعد میتوانند بیرون بروند و هر جایی کار کنند. و آنرا به بچه ها نیز بپوشانند که بتوانند به مدرسه بروند. آنها باید مقررات جدید لباس ایجاد کنند برای مردم، تا آنها بتوانند بیرون بروند و زندگی شان را بکنند.
بنابراین نباید همیشه کاملاً قرنطینه خانگی به این شکل باشد. ولی فقط وقتی که مردم واقعا به قوانین و به اصول حفاظتی برای خود و دیگران پایبند باشند. تنها مشکل این است، زیرا بعضی از افراد از آن پیروی نمیکنند. و بهمین دلیل است که دولت احتمالا باید همه آنها را مجبور کند تا خانه بمانند. زیرا دولت نمیداند که چه کسی با ماسک یا بدون ماسک بیرون می آید یا با این وسایل محافظتی کامل بیرون می آیند یا نه. بهمین دلیل است. بنابراین این همچنین مسئولیت مردم هم هست. فقط نباید دولت را مقصر دانست. می بینید، آگاهی مردم هنوز خیلی خیلی پالایش نیافته است. بعضی از آنها هنوز خیلی پالایش نیافته اند میروند و حتی بخاطر پوشیدن ماسک هم تظاهرات میکنند. خدای من! چرا اینکار را میکنند؟
بعضی از دکترها و پرستارها در بیمارستان چندین ساعت باید ماسک بپوشند. اگر یک جراحی طولانی داشته باشند باید مدت طولانی آنرا بپوشند. و دندانپزشکان، دائم باید آنرا بپوشند، زیرا باید برای درمان بیماران با دستکش و ماسک کار کنند. من واقعا نمیدانم چرا مردم اینقدر غیرمنطقی هستند. اینرا باید بگویم.
من قانون اتیوپی را دوست دارم: اگر در اماکن عمومی ماسک نپوشید، ۲ سال زندانی میشوید و شاید جریمه هم باید بدهید. ما یک چنین رهبریت قوی ای نیاز داریم برای هرچیزی که برای بشریت خوب است. شاید سایر کشورها باید از این الگو پیروی کنند تا از بیگناهان محافظت کنند، و از کسانی که از قانون پیروی میکنند، کسانی که از خودشان محافظت میکنند و از دیگران محافظت میکنند.
پس اگر آنها خود را به گونه ای که من گفتم محافظت کنند... میتوانند بیرون بروند و از زندگی لذت ببرند. آنگاه دولت نیاز نیست که درمورد شما نگران باشد. آنگاه دولت نباید قوانین قرنطینه را بگذارد که برای بسیاری از افراد بسیار بسیار بد است. زیرا مردم نمیتوانند تا ابد محبوس بمانند. آنها خیلی حس خفگی ناتوانی و افسردگی میکنند. (بله، استاد.) و این هم بعضی از آنها را میکشد اگر آنها نتوانند از پس افسردگی شان بربیایند. (بله.) و بچه ها هم همچنین، آنها باید بیرون بروند و با یکدیگر تعامل داشته باشند و چیزهایی که باید یاد بگیرند را یاد بگیرند و همچنین با دوستانشان تعامل داشته باشند. وگرنه آنها خیلی احساس خفگی میکنند. و همچنین در خانه، اگر همه خانواده مدت زیاد با هم باشند، امکان دارد در خانه فشار زیاد شود. توی دست و بال همدیگر باشند و حس کنند فضا کم دارند، (بله استاد.) و آنها هم ممکن است با هم دعوا کنند. وقتی مردم مدت طولانی قرنطینه باشند تاثیرات روانی و ذهنی بسیاری روی آنها دارد. (بله.) بنابراین قرنطینه، بهترین راه حل نیست. بهترین راه حل برای مدت کوتاه است ولی نه برای طولانی مدت. (بله.) (متوجه ایم استاد.) دولتها باید به مردم یا شرکتها یا تولیدی ها دستور دهند که انواع جدیدی از لباس درست کنند. (بله استاد.) (متوجه ایم استاد.) چیزی که مردم با آن بتوانند بیرون بروند زندگی شان را زندگی کنند، در پارک قدم بزنند، با سگ شان قدم بزنند، با فرزندانشان قدم بزنند، با فرزندانشان در چمن بازی کنند. به سر کار بروند، امرار معاش کنند اگر میخواهند به سر کار بروند. یا حتی اگر در خانه کار میکنند ولی گهگاهی باید به محل کار بروند زیرا خیلی کارها را نمیتوان با تلفن انجام داد. (بله استاد.)
در طولانی مدت، قرنطینیه بسیار برای اقتصاد کشور مخرب است، همچنین برای اقتصاد دنیا، نه فقط برای سلامت ذهنی و روانی مردم. بنابراین قرنطینه طولانی مدت اصلا خوب نیست. معمولا شما برای بیرون رفتن بهرحال باید لباس بپوشید تا خودتان را بپوشانید. بعد یک کلاه هم به سر کنید، یا حفاظ صورت... مشکل آن چیست؟ من فکر میکنم هرکسی این وظیفه را دارد که با دولت همکاری کند، تا از خود و دیگران محافظت کند. هیچ بهانه ای برای انجام ندادن آن وجود ندارد.
من فکر میکنم تمام دولتها باید مثل اتیوپی، قانون سختگیرانه داشته باشند، تا از بیگناهان محافظت شود، از بچه ها، از زنان ضعیف، از افراد ضعیف، از سالمندان که نسبت به بقیه آسیب پذیرتر هستند. زیرا افرادی که وسایل حفاظتی نمی پوشند میتوانند بیمار شوند و یکعالمه برای دولت، و جامعه هزینه دارند، و موجب یکعالمه رنج و درد برای بستگان و دوستان و اعضای خانواده هم میشوند. پس آنها خوب نیستند. آنها باید بعنوان مجرم طبقه بندی شوند! واقعا میگویم.
"تعداد مبتلایان به کووید-۱۹ تأیید شده در سراسر جهان از ۴۰ میلیون نفر فراتر رفته است، اما متخصصین میگویند که در صحبت از تأثیرات واقعی این پاندمی، این تازه بخش کوچکی از کل ماجراست."
کووید-۱۹ مبتلایان در سطح جهان: آمار رسمی - ۴۵.۱ میلیون نفر آمار غیررسمی - ۷۸۰ میلیون نفر (یا ۱۰% از جمعیت جهان)
مرگ و میر در جهان: آمار رسمی - ۱.۲ میلیون نفر آمار غیررسمی - ۳.۹ میلیون الی ۷.۸ میلیون نفر
استاد همچنین درمورد فداکاری عظیمی صحبت کردند که بسیاری از اساتید انجام میدهند و ریسکی که به جان می خرند تا به این دنیای فیزیکی مملو از کارمای سنگین غیرقابل تصور پایین بیایند تا در این زمانه به موجودات کمک کنند.
اگر در این زمانه، "قدرت استاد" حقیقی وجود نداشته باشد، همه این بوداها، بودیساتواها تا ابد حبس میشدند. نه تا ابد، بلکه برای عصرها و دورانهای بسیار. (بله، استاد). حتی بخاطر سهیم شدن کارمای بقیه موجودات این سیاره، در این زمان. فقط با سهیم شدن و کمک کردن، میتوان حتی تا ابد اینگونه حبس شد. (وای.) تصور کنید. من به شما یک راز را میگویم. من هم باید به آنها کمک کنم. منظورم این است که با استفاده از «قدرت قادر مطلق»، «قدرت استاد»، به بعضی از این به اصطلاح اساتید در این زمان مان، کمک کنم. (وای.) وگرنه کارمای شاگردان آنها، کارمای دنیا، آنها را به جهنم میکشد. متاسفم. نمیخواهم اسم ببرم. ( بله، استاد. ) ( متشکریم استاد. ) ولی حقیقت این است. من هرگز به شما نگفته بودم. فقط الان بصورت ضمنی به شما میگویم که شما بدانید، خوش شانس هستند آنهایی که این زمانه فرار میکنند، واقعا خوش شانس هستند بطور فوق العاده ای و بسیار بسیار زیادی خوش شانس هستند. (بله، استاد.) همه چیز را مسلم و بدیهی ندانید. (بله، استاد.) خوب مدیتیشن کنید. تمام مدت دعا کنید. تمام مدت برای برکاتی که دارید شکرگزار باشید.
سپاس عمیق ما تقدیم به شفیقترین استاد، بخاطر عشق و دلسوزی تزلزل ناپذیرتان و اینکه در هر لحظه کار میکنید تا همه موجودات را نجات دهید و بخاطر یادآوریهای ضروری و تعالی دهنده که به ما میدهید علیرغم مشغولیتهای بسیارتان برای کمک به رشد معنوی ما و رشد ما بعنوان یک نژاد بشری. باشد که خدایان قدرتمند از بالاترین بهشتها همواره از استاد محفاظت کنند و یاری شان نمایند تا در آرامش، سلامت خوب و شادی در عشق فراوان ملکوتی زندگی کنند.
برای مشاهده پخش کامل این کنفرانس با استاد اعظم چینگ های، لطفا در روزهای آتی با برنامه میان استاد و شاگردان همراه باشید.
