ਵਿਸਤਾਰ
ਡਾਓਨਲੋਡ Docx
ਹੋਰ ਪੜੋ
ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਸਾਨੂੰ ਦਸਿਆ ਕਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਾ ਅਨੁਸਰਣ ਸਾਧਨਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈ "ਅਸੀਂ ਰੋਜਾਨਾ ਮਰਦੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਜਿਉਂਦੇ ਹੋਈਏ," ਭਾਵ ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਚੇਤਨਾ ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਸ ਭੌਤਿਕ ਸਰੀਰ ਦੇ ਅਸਲ ਵਿਚ ਮਰਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਆ ਅਤੇ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਾਧਨਾ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਅਮੀਤਾਬਾ ਦੇ ਪਛਮੀ ਬੈਕੁੰਠ ਤਕ ਜਾਂ "ਬੇਹਦ ਅਨੰਦ ਦੀ ਪਵਿਤਰ ਧਰਤੀ" ਯਾਤਰਾ ਕਰਨਾ ਦਾ ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਣ ਮਿਲਿਆ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ "ਬੁਧ ਧਰਮ ਦੀ ਪਵਿਤਰ ਧਰਤੀ" ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਨਹੀ ਕਰ ਰਹੀ, ਪਰੰਤੂ "ਕੁਐਨ ਇੰਨ ਵਿਧੀ" ਜੋ ਪਰਮ ਸਤਿਗੁਰੂ ਚਿੰਗ ਹਾਈ ਜੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪਛਮੀ ਬੈਕੁੰਠ ਤਕ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਲ ਬਣਾਇਆ। ਉਸੇ ਕਰਕੇ "ਕੁਐਨ ਇੰਨ ਵਿਧੀ" ਸਭ ਰੁਹਾਨੀ ਅਭਿਆਸ ਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਇਕ ਸੰਪੂਰਨ ਅਤੇ ਮੁਕੰਮਲ ਅੰਤਿਮ ਵਿਧੀ ਹੈ ।ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਪਛਮੀ ਬੈਕੁੰਠ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਬੁਧ ਸੂਤਰ ਵਿਚ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ: ਜਮੀਨ ਸੋਨੇ ਨਾਲ ਫਰਸ਼ ਜੜੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਮਹਲ ਨਰਮ ਅਤੇ ਈਲਾਸਟਿਕ ਸੋਨੇ ਨਾਲ ਬਣਾਏ ਹੋਏ, ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਲਗ ਰਹੇ ਅਤੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਾਲ ਚਮਕ ਰਹੇ । ਮਹਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰਵਾਰ ਥੰਮ ਸਾਰੇ ਸਤ ਜਾਂ ਨੌਂ ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਹੀਰੇ ਰਤਨਾਂ ਦੇ ਪਥਰਾਂ ਨਾਲ ਜੜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਉਥੇ ਸਭ ਚੀਜ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਸਿਰਜੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਥੇ ਚਮਕਦਾਰ ਇਮਾਰਤਾਂ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਪੁਰਾਤਨ ਇਮਾਰਤਾਂ ਧਰਤੀ ਉਤੇ, ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਬੋਧੀ ਸਟਾਇਲ, ਇਸਲਾਮਿਕ ਸਟਾਇਲ, ਜਾਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੈਥੋਲਿਕ ਸਟਾਇਲ ਸਮੇਤ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਥੇ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਸਭ ਇਮਾਰਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਹਨ ਉਨਾਂ ਦੀ ਨਕਲ ਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਇਮਾਰਤਾਂ ਸਚਮੁਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸਨ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਦੁਨਿਆਵੀ ਭਾਸ਼ਾ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਨਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ । ਸਭ ਮਹਲਾਂ ਵਿਚ ਉਨਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਚੇਤਨਾ ਸੀ, ਜਿੰਦਾ ਜੀਵਾਂ ਵਾਂਗ ਜਿਨਾਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਗਲਬਾਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਨਾਂ ਦੇ ਜਾਹਰਾ ਤੌਰ ਤੇ ਦਰਵਾਜੇ ਸਨ, ਪਰੰਤੂ ਅਸੀਂ ਬਸ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਦਰਵਾਜੇ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਵਿਚੋਂ ਦੀ ਲੰਘਣ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਸਕੇ ।ਉਥੇ ਫੁਲਾਂ ਅਤੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਰੰਗ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਅਤੇ ਗੂੜੇ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਗਾ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਉਥੇ ਦਰਖਤ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਾਲ ਜਗਮਗਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਇਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਚਮਕਦੀ ਸੂਖਮ ਵਾਏਬਰੇਸ਼ਨ ਛਡ ਰਹੀ ਸੀ,ਜਿਵੇਂ ਜੇਕਰ ਗਾ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਉਥੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਇਤਨੀ ਤੇਜ਼ਸਵੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਦਰਖਤਾਂ ਅਤੇ ਫੁਲਾਂ ਜਾਂ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਫਰਕ ਨਹੀ ਦੇਖ ਸਕੀ। ਇਥੋਂ ਤਕ ਜਾਨਵਰ-ਲੋਕ ਉਥੇ ਸਭ ਟਿਮਟਿਮਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਪਹਾੜ ਵੀ ਉਥੇ ਹਰੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚਮਕ ਰਹੇ ਅਤੇ ਸ਼ੋਖ ਰੰਗ ਵਿਚ ਸਨ।ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਛਮੀਂ ਬੈਕੁੰਠ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਪਧਰ ਉਤੇ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਜਾਂ ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸੀ ਜਿਨਾਂ ਕੋਲ ਨੇਕ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਫਲ ਸਨ ਜਦੋਂ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਜਾਂ "ਅਮਿਤਾਬਾ ਬੁਧ" ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਕੀਰਤਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਘਟ ਕਰਮ ਵਾਲੇ ਸਨ। ਉਥੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਦ, ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਦੇ ਵਡੇ ਰੰਗਣ ਵਾਲੇ ਟੈਂਕ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਮਲੀਨ ਹਿਸੇ ਸਾਫ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਸਹਿਜੇ ਸਹਿਜੇ ਉਪਰ ਉਠਦੇ ਮਿਡਲ ਪਧਰ ਤਕ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਸਾਫ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ।ਮਿਡਲ ਪਧਰ ਵਿਚ ਉਹ ਸਨ ਜਿਨਾਂ ਨੇ ਰੁਹਾਨੀਅਤ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਧਨਾ ਕੀਤੀ ਪਰੰਤੂ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਭਟਕਾਉਣ ਵਾਲੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਸਨ । ਮੈਂ ਉਨਾਂ ਵਿਚੋ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਮਨੋਰੰਜਨਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ; ਮਿਸਾਲ ਵਜੋਂ, ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਖਾਣਾ ਉਨਾਂ ਅਗੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਅਨੰਦ ਮਾਨਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਉਹ ਇਛਾ ਕਰਦੇ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਬਸ ਉਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਦੁਆਰਾ ਸਿਰਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ।ਇਕ ਚੀਜ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਦੇਖਣ ਵਾਲੀ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕੁਝ ਭਿਕਸ਼ੂ ਅਤੇ ਭਿਕਸ਼ਣੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜਿਨਾਂ ਨੇ ਬੁਧ ਧਰਮ ਦੀ ਪਵਿਤਰ ਧਰਤੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਨਸੀਹਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਨਾਂ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਜਨਮ ਲਿਆ ਉਥੇ ਹੇਠਲੇ ਜਾਂ ਮਿਡਲ ਪਧਰ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨਾਂ ਨੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਅਭਿਆਸ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਾਨਸ ਸਰੀਰਾਂ ਵਿਚ ਸਨ; ਉਹ ਉਥੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ।ਉਸੇ ਕਰਕੇ, "ਬੇਹਦ ਅਨੰਦ ਦੀ ਪਵਿਤਰ ਧਰਤੀ" ਦੇ ਹਰ ਇਕ ਪਧਰ ਉਤੇ ਉਥੇ ਬੁਧਾਂ ਜਾਂ ਬੋਧੀਸਾਤਵਾਂ ਮਿਹਰ ਨਾਲ ਵਿਖਿਆਨ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਕੁਆਨ ਯਿੰਨ ਬੋਧੀਸਾਤਵਾਂ ਨੇ ਉਥੇ ਵਿਖਿਆਨ ਦਿਤਾ, ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਵਿਖਿਆਨ ਸੁਣਨ ਲਈ ਚਮਤਕਾਰੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁੜੀਆਂ ਅੰਦਰ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ, ਹੂਬਹੂ ਸਮਾਨ ਕਪੜੇ ਪਹਿਨਦੇ ਹੋਏ । ਫਿਰ ਕੁਐਨ ਇੰਨ ਬੋਧੀਸਾਤਵਾ ਵਾਈਬਰੇਸ਼ਨ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਇਕ ਵਿਖਿਆਨ ਦਿੰਦੇ ਜਿਹੜਾ ਸਾਰੇ ਦਰਸ਼ਕ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਸਨ।ਮੈਂ ਨਾਲੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਮੀਤਾਬਾ ਬੁਧ ਉਥੇ ਵਿਖਿਆਨ ਦੇਣ ਲਈ ਗਏ, ਹਰ ਇਕ ਜੀਵ ਚਮਤਕਾਰੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਿਖਿਆਨ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਲਈ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਿਆਂ ਅੰਦਰ ਬਦਲ ਗਏ, ਅਤੇ ਅਮੀਤਾਬਾ ਬੁਧ ਨੇ ਵੀ ਹਰ ਇਕ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਵਾਈਬਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ । ਵਿਖਿਆਨ ਤੋਂ ਬਾਦ, ਹਰ ਇਕ ਮੁੜਦਾ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਮੂਲ ਕਪੜਿਆਂ ਵਲ, ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦਿਲਚਸਪ ਸੀ! ਮੈਂ ਵੀ ਉਨਾਂ ਨਾਲ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿਖਿਆਨ ਲਈ ਰਲ ਗਈ।ਉਥੇ ਉਪਰ, ਹਰ ਇਕ ਜੀਵ ਕੋਲ ਇਕ "ਘਰ" ਸੀ - ਇਕ "ਕਮਲ ਫੁਲ।" ਉਹ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਕਮਲ ਫੁਲ ਵਿਚ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦੇ, ਰੂਹਾਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਸਾਧਨਾ ਕਰਦੇ, ਅਤੇ ਸੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਜਪਦੇ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ। ਇਕ ਕਮਲ ਫੁਲ ਉਥੇ ਸਾਡੀ ਧਰਤੀ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਵਡਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਮੀਤਾਬਾ ਬੁਧ ਦੀ ਇਕਲੀ ਇਕ ਅਖ ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਤਨੀ ਅਸੀਮ ਹੈ ਜਿਤਨੀ ਕਾਇਨਾਤ ਹੈ। ਉਸੇ ਕਰਕੇ, ਪਛਮੀ ਬੈਕੁੰਠ ਵਿਚ ਜੀਵ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਬਹੁਤ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਡੇ ਸਨ, ਸਾਡੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਮਾਨਸਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵਖਰੇ ਜਿਹੜੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਛੋਟੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਬੁਧ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਹੈ, ਜੇ ਜੀਵ ਉਥੇ ਅਭਿਆਸ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਨਹੀ ਕਰਦੇ, ਉਨਾਂ ਦੇ ਕਮਲ ਫੁਲ ਸੁਕ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਗੁਆ ਦੇਣਗੇ, ਉਹ ਧੋਖਾ ਨਹੀ ਦੇ ਸਕਦੇ।ਸੂਤਰ ਨੇ ਪਛਮੀ ਬੈਕੁੰਠ ਵਿਚ ਪ੍ਰਸਿਧ "ਅਠ ਮੈਰਿਟ ਪਾਣੀ" ਦਾ ਚਿਤਰਨ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਇਹ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਪਾਣੀ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਅਸਧਾਰਣ ਤੌਰ ਤੇ "ਪਵਿਤਰ, ਠੰਡਾ, ਮਿਠਾ, ਕੋਮਲ, ਨਮੀ ਦੇਣ ਵਾਲਾ, ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਪਿਆਸ-ਬੁਝਾਉਣ ਵਾਲਾ, ਅਤੇ ਸਭ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਪੋਸ਼ਣ ਦੇ ਰਿਹਾ।" ਜੀਵ ਜੇ ਕੋਈ ਵੀ ਗੰਦੀ ਚੀਜ ਉਨਾਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਹੋਵੇ ਉਥੇ ਧੋਣ ਲਈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਲ ਮੁੜ ਸਕਦੇ ਸਨ - ਕਮਲ ਫੁਲ (ਵਲ)- ਸਾਧਨਾ ਅਭਿਆਸ ਜਾਰੀ ਰਖਣ ਲਈ।ਉਥੇ ਪਛਮੀ ਬੈਕੁੰਠ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਹੀ ਹੈ, ਕੋਈ ਦੁਖ ਜਾਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਨਹੀ, ਉਸੇ ਕਰਕੇ ਇਹਦਾ ਨਾਮ "ਬੇਹਦ ਅਨੰਦ ਦੀ ਪਵਿਤਰ ਧਰਤੀ" ਹੈ। ਤਕਰੀਬਨ ਪਛਮੀ ਬੈਕੁੰਠ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਪਧਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਾਸੀ ਬੁਧ ਅਤੇ ਬੋਧੀਸਾਤਵਾ ਸਨ, ਜਿਥੇ ਉਹ ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਅਤੇ ਰਹਸਾਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਦੇ, ਹੋਰ ਵੀ ਉਚੇਰੇ ਪਧਰਾਂ ਦੇ ਬੁਧ ਜਾਂ ਬੋਧੀਸਾਤਵਾਂ ਬਣਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਾਲ, ਜਿਹੜਾ ਮਨੋਰਥ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਉਹ ਜਦੋਂ ਉਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਯਤਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।ਕਈ ਵਾਰੀ "ਬੇਹਦ ਅਨੰਦ ਦੀ ਪਵਿਤਰ ਧਰਤੀ" ਨੂੰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ, ਮੇਰਾ ਅਨੁਭਵ ਹੈ: ਜਦੋਂ ਅਜੇ ਇਸ ਮਾਨਸ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਹੋਵੋਂ, ਸਾਨੂੰ ਵੀਗਨ ਬਣਨ ਲਈ, ਰੁਹਾਨੀਅਤ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਲਈ, ਇਕ ਨੇਕ ਅਤੇ ਸਨੇਹੀ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਜਿਊਣ ਲਈ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ "ਕੁਐਨ ਇੰਨ ਵਿਧੀ," ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਉਚੀ ਹੈ। ਫਿਰ, ਸਾਨੂੰ ਅਨੇਕਾਂ ਉਚੇਰੇ ਸਵਰਗਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਚੇਤਨਾ ਨਾਲ ਸਫਰ ਕਰਨ ਲਈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤਕ ਅਸੀਂ ਮਰਦੇ ਹਾਂ । ਸਵਰਗ ਜਿਵੇਂ ਤੁਹਾਡੇ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਰੁਹਾਨੀ ਅਭਿਆਸੀਆਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ।ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ "ਨਵਾਂ ਬੈਕੁੰਠ" ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਇਕ ਨਾਮੰਨਣਯੋਗ ਸਵਰਗ ਜੋ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਅਸਚਰਜ ਅਤੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਹੈ, ਚੰਗੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ! ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਰ ਦਾ ਕਰਜ ਉਤਾਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ । ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਤਿੰਨ ਵਾਰੀ ਇਥੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਅਗੇ ਝੁਕ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ, ਚੀਨ ਤੋਂ ਜੀ-ਗੁਆਂਗਵੀਗਨ: ਸਵਰਗ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਵੀਗਨ: ਇਕ ਨਵਾਂ ਫੁਲ ਖਿੜ ਗਿਆ ਸਵਰਗ ਵਿਚ।ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਹਰੇਕ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੇ ਮਿਲਦੇ-ਜੁਲਦੇ, ਵਖਰੇ ਜਾਂ ਵਧੇਰੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਰੁਹਾਨੀ ਅਨੁਭਵ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਬਾਹਰੀ ਸੰਸਾਰੀ ਮਿਹਰਾਂ ਹਨ; ਇਹ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਨਮੂਨੇ ਹਨ । ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਅਸੀਂ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ, ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤਕ ਰਖਦੇ ਹਾਂ।ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਮਾਣ ਮੁਫਤ ਡਾਓਨਲੋਡ ਕਰਨ ਲਈ, ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਜਾਉ SupremeMasterTV.com/to-heaven
